και παλιν ηρξατο διδασκειν παρα την θαλασσαν και *συναγεται* προς αυτον οχλος *πλειστοσ* ωστε αυτον εις πλοιον *εμβαντα* καθησθαι εν τη θαλασση και πας ο οχλος προς την θαλασσαν επι της γης *ησαν* και εδιδασκεν αυτους εν παραβολαις πολλα και ελεγεν αυτοις εν τη διδαχη αυτου ακουετε ιδου εξηλθεν ο σπειρων σπειραι και εγενετο εν τω σπειρειν ο μεν επεσεν παρα την οδον και ηλθεν τα πετεινα και κατεφαγεν αυτο *και* αλλο επεσεν επι το πετρωδες οπου ουκ ειχεν γην πολλην και *ευθυσ* εξανετειλεν δια το μη εχειν βαθος γης *και* *οτε* *ανετειλεν* *ο* *ηλιοσ* εκαυματισθη και δια το μη εχειν ριζαν εξηρανθη και αλλο επεσεν εις τας ακανθας και ανεβησαν αι ακανθαι και συνεπνιξαν αυτο και καρπον ουκ εδωκεν και *αλλα* επεσεν εις την γην την καλην και εδιδου καρπον αναβαινοντα και *αυξανομενα* και εφερεν εν τριακοντα και εν εξηκοντα και εν εκατον και ελεγεν *οσ* *εχει* ωτα ακουειν ακουετω *και* οτε εγενετο καταμονας *ηρωτων* αυτον οι περι αυτον συν τοις δωδεκα *τασ* *παραβολασ* και ελεγεν αυτοις υμιν το μυστηριον *δεδοται* της βασιλειας του θεου εκεινοις δε τοις εξω εν παραβολαις τα παντα γινεται ινα βλεποντες βλεπωσιν και μη ιδωσιν και ακουοντες ακουωσιν και μη συνιωσιν μηποτε επιστρεψωσιν και αφεθη αυτοις και λεγει αυτοις ουκ οιδατε την παραβολην ταυτην και πως πασας τας παραβολας γνωσεσθε ο σπειρων τον λογον σπειρει ουτοι δε εισιν οι παρα την οδον οπου σπειρεται ο λογος και οταν ακουσωσιν *ευθυσ* ερχεται ο σατανας και αιρει τον λογον τον εσπαρμενον *εισ* *αυτουσ* και ουτοι εισιν οι επι τα πετρωδη σπειρομενοι οι οταν ακουσωσιν τον λογον *ευθυσ* μετα χαρας λαμβανουσιν αυτον και ουκ εχουσιν ριζαν εν εαυτοις αλλα προσκαιροι εισιν ειτα γενομενης θλιψεως η διωγμου δια τον λογον *ευθυσ* σκανδαλιζονται και *αλλοι* εισιν οι εις τας ακανθας σπειρομενοι *ουτοι* *εισιν* οι τον λογον *ακουσαντεσ* και αι μεριμναι του αιωνος και η απατη του πλουτου και αι περι τα λοιπα επιθυμιαι εισπορευομεναι συμπνιγουσιν τον λογον και ακαρπος γινεται και *εκεινοι* εισιν οι επι την γην την καλην σπαρεντες οιτινες ακουουσιν τον λογον και παραδεχονται και καρποφορουσιν εν τριακοντα και εν εξηκοντα και εν εκατον και ελεγεν αυτοις μητι *ερχεται* ο λυχνος ινα υπο τον μοδιον τεθη η υπο την κλινην ουχ ινα επι την λυχνιαν *τεθη* ου γαρ εστιν κρυπτον εαν μη *ινα* φανερωθη ουδε εγενετο αποκρυφον αλλ ινα *ελθη* εις φανερον ει τις εχει ωτα ακουειν ακουετω και ελεγεν αυτοις βλεπετε τι ακουετε εν ω μετρω μετρειτε μετρηθησεται υμιν και προστεθησεται υμιν ος γαρ *εχει* δοθησεται αυτω και ος ουκ εχει και ο εχει αρθησεται απ αυτου και ελεγεν ουτως εστιν η βασιλεια του θεου ως ανθρωπος βαλη τον σπορον επι της γης και καθευδη και εγειρηται νυκτα και ημεραν και ο σπορος *βλαστα* και μηκυνηται ως ουκ οιδεν αυτος αυτοματη η γη καρποφορει πρωτον χορτον ειτα σταχυν ειτα *<πληρησ>* σιτον εν τω σταχυι οταν δε *παραδοι* ο καρπος *ευθυσ* αποστελλει το δρεπανον οτι παρεστηκεν ο θερισμος και ελεγεν *πωσ* ομοιωσωμεν την βασιλειαν του θεου η εν *τινι* αυτην *παραβολη* *θωμεν* ως *κοκκω* σιναπεως ος οταν σπαρη επι της γης *μικροτερον* *ον* παντων των σπερματων των επι της γης και οταν σπαρη αναβαινει και γινεται *μειζον* παντων των λαχανων και ποιει κλαδους μεγαλους ωστε δυνασθαι υπο την σκιαν αυτου τα πετεινα του ουρανου κατασκηνουν και τοιαυταις παραβολαις πολλαις ελαλει αυτοις τον λογον καθως *ηδυναντο* ακουειν χωρις δε παραβολης ουκ ελαλει αυτοις κατ ιδιαν δε τοις *ιδιοισ* μαθηταις επελυεν παντα και λεγει αυτοις εν εκεινη τη ημερα οψιας γενομενης διελθωμεν εις το περαν και αφεντες τον οχλον παραλαμβανουσιν αυτον ως ην εν τω πλοιω και αλλα *πλοια* ην μετ αυτου και γινεται λαιλαψ μεγαλη *ανεμου* *και* τα κυματα επεβαλλεν εις το πλοιον ωστε ηδη γεμιζεσθαι *το* *πλοιον* και αυτος *ην* *εν* τη πρυμνη επι το προσκεφαλαιον καθευδων και *εγειρουσιν* αυτον και λεγουσιν αυτω διδασκαλε ου μελει σοι οτι απολλυμεθα και διεγερθεις επετιμησεν τω ανεμω και ειπεν τη θαλασση σιωπα πεφιμωσο και εκοπασεν ο ανεμος και εγενετο γαληνη μεγαλη και ειπεν αυτοις τι δειλοι εστε *ουπω* εχετε πιστιν και εφοβηθησαν φοβον μεγαν και ελεγον προς αλληλους τις αρα ουτος εστιν οτι και ο ανεμος και η θαλασσα *υπακουει* αυτω